Wraz z zakończeniem I wojny światowej, Austro – Węgry ulegają rozpadowi. Ważą się losy Śląska Cieszyńskiego. „Wydział gminy Wisła oświadcza w imieniu obywateli swej gminy, iż Wisła jest polska i jako taka prosi o przyłączenie Śląska Cieszyńskiego do Polski” – brzmi uchwała z 7. marca 1919 r. skierowana do Komisji Koalicyjnej. W lipcu 1920 r. ostatecznie ustalono granicę państwową między Polską a Czechosłowacją. Decyzje w tej sprawie podjęła Rada Ambasadorów. Polska część Śląska Cieszyńskiego została włączona do nowopowstałego województwa śląskiego.
Okres II Rzeczypospolitej to okres rozwoju Wisły. Wojewoda śląski dr Michał Grażyński postanowił przekształcić góralską wieś w kurort. Buduje się drogi m.in. do Istebnej (serpentyny), doskonali nawierzchnię starych, buduje kolej z Ustronia do Głębiec (1927-1933) z dwoma potężnymi wiaduktami w Dziechcince i Łabajowie, rozwija się komunikacja. Opracowano i zrealizowano plan regulacyjny rzeki Wisły, prowadzono elektryfikację, wytyczono rynek i wzniesiono szereg gmachów modernistycznych i funkcjonalistycznych: Dom Zdrojowy z salą widowiskową i restauracją, budynek poczty, basen z budynkiem kawiarni oraz Dom Zborowy. Zagospodarowano zespół parkowy.
W styczniu 1931 r. przyjeżdża do Wisły, do rezydencji na Zadnim Groniu, Prezydent RP – Ignacy Mościcki i odtąd kilka razy w roku będzie gościł w Wiśle. Rezydencja powstała jako dar ludu śląskiego dla Prezydenta RP.
Rozwija się życie kulturalne. Nauczyciele organizują przede wszystkim życie muzyczne. W 1927 r. powstaje męski chór „Echo”, działa chór Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej, a w 1935 r. powstaje grupa regionalna, która odnosi znakomity sukces na Święcie Gór w Zakopanem. Zespoły te powstają i działają dzięki zaangażowaniu m.in. Jerzego Drozda i Jana Sztwiertni. W 1937 r. w Wiśle odbywa się Święto Gór, podczas którego następuje prezentacja folkloru polskich górali.
W Wiśle działa też grupa osób zajmująca się okultyzmem; ośrodkiem tej wiedzy stała się willa „Sfinks” należąca do Agnieszki i Jana Pilchów; w grupie tej działali Jan Hadyna redagujący czasopismo „Lotos”, Jerzy Hadyna, Kazimiera i Jan Chobotowie; Jan Pilch redagował czasopismo „Hejnał”.
Wieś odwiedzają: Maria Dąbrowska, Kazimiera Iłłakowiczówna, Jarosław Iwaszkiewicz, Paweł Hulka – Laskowski, Gustaw Morcinek, Władysław Orkan, Jan Sztaudynger oraz z pobliskich Górek Zofia Kossak. Na odpoczynek przyjeżdżają: Ludwik von Everth – senator RP, Zofia z Grabskich Kirkor – Kiedroniowa, Dorota Kłuszyńska – senator RP. Podczas trwania Wakacyjnych Kursów Instytutu Sztuki zjeżdżają do Wisły znakomici polscy artyści: pisarze, malarze, aktorzy. Odwiedza Wisłę Jan Kiepura.
Tu mają swoje wille: bp. Juliusz Bursche, prof. Józef Buzek – twórca GUS i senator RP, dr Stanisław Kopczyński – pionier nowoczesnej higieny szkolnej, Czesław Kossobudzki – działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, ks. prof. Karol Michejda – pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego, Zbigniew Paderewski – lekarz, dyrektor Instytutu Higieny Dziecięcej w Warszawie, Roman Sochaczewski – działacz Narodowej Demokracji, Jerzy Warchałowski – teoretyk i krytyk sztuki. Z Wisłą wiążą się artyści malarze: Czesław Kuryatto i Paweł Steller.
Powstają obiekty sportowe: korty tenisowe, kręgielnia, skocznie narciarskie ( w 1928 r. na Baraniej Górze, 1931 r w Łabajowie i w 1933 r. w Malince).
Rozwija się baza hotelarska, buduje się hotele, pensjonaty, schroniska. Z inicjatywy Związku Właścicieli i Dzierżawców Will, Hoteli i Pensjonatów w 1936 r. powstaje szkoła hotelarska (aktualnie najstarsza tego typu szkoła hotelarska w Polsce).
