Gmina Wisła prowadzi współpracę partnerską z następującymi miastami (podane wg kolejności podpisania umów partnerskich):
Hukvaldy to wieś gminna i gmina znajdująca się w powiecie Frydek Mistek, w kraju morawsko-śląskim w Czechach. Leży na Pogórzu Morawsko-Śląskim nad rzeką Ondrejnice. Miejscowość zamieszkuje ok. 2000 ludzi. Pierwsze wzmianki o Hukvaldach pochodzą z pierwszej połowy XIII wieku i są związane z osobą Arnolda z Hueckeswagen, który w zamian za służbę dyplomatyczną w Anglii uzyskał ten obszar jako lenno od króla czeskiego Przemysław Ottokara I. Jeszcze w XIII wieku w centrum lenna wybudowano zamek Hukwaldy, będącego jednym z największych na Morawach. Obecna wieś powstała jako podgrodzie zamku. Obiekt funkcjonował do 1760 roku, kiedy to zarząd państwa hukwaldzkiego przeniesiony został do nowo wybudowanego pałacyku, a dwa lata później zamek spłonął. Do dziś zachowały się tylko jego ruiny. Zamek otacza park w stylu angielskim. W miejscowości znajduje się zabytkowy, barokowy kościół św. Maksymiliana z lat 1760-1769 oraz tzw. "nowy" zamek - barokowy z 1760 roku oraz renesansowy budynek dawnego browaru z 1570 roku.
Z Hukvaldami związana jest także osoba kompozytora Leoša Janáčka, dla którego upamiętnienia w rodzinnej miejscowości powstało muzeum, galeria, centrum informacyjne oraz ścieżka dydaktyczna, a co roku odbywa się festiwal jego imienia.
Współpraca z Hukvaldami odbywa się na mocy Uchwały Rady Miasta Wisły z dnia 21 maja 1998r. Nr XXXIX/ 228/ 98 w sprawie nawiązania współpracy z gminą Hukvaldy w Republice Czeskiej.
Jastarnia to niespełna 4-tysięczne miasto na Półwyspie Helskim, powiat Puck, województwo pomorskie. Kurort leży nad Morzem Bałtyckim, posiada sześć letnich kąpielisk, port morski i pięć przystani morskich. W skład miasta wchodzą Kuźnica i Jurata oraz osiedle mieszkaniowe Syberia.
Pierwsze wzmianki o Jastarni pochodzą z 1378 roku i dotyczą wystawienia przez Krzyżaków przywileju dla pobliskiego Helu. Miejscowość powstała z połączenia dwóch wiosek rybackich: Bory (Jastarni Gdańskiej) i Jastarni (Jastarni Puckiej). W okresie międzywojennym nastąpił gwałtowny rozwój spowodowany wybudowaniem portu rybackiego i doprowadzeniem linii kolejowej. Jastarnia uzyskała prawa miejskie w 1973 roku.
W latach 1974-2005 była miejscowością uzdrowiskową, dzięki czemu prowadzono tutaj wiele zakładów lecznictwa. Obecnie pełni przede wszystkim funkcje turystyczne. Znajdują się tu liczne kwatery noclegowe, pensjonaty i hotele, punkty gastronomiczne i usługowe. Turystów przyciągają szerokie, piaszczyste plaże, molo, latarnia morska, fortyfikacje wojskowe z okresu II wojny światowej, doskonałe warunki do żeglowania i windsurfingu oraz czyste powietrze zawierające leczniczy jod. Jastarnia leży w granicach Nadmorskiego Parku Krajobrazowego, obejmującego obszar od wybrzeży Morza Bałtyckiego po Zatokę Pucką. Region zamieszkują Kaszubowie, posiadający ciekawą kulturę i język. W mieście zwiedzać można charakterystyczną kaszubską zabudowę, zabytkową Chatę Rybacką, Muzeum „Pod Strzechą” oraz port rybacki.
Współpraca partnerska Wisły z gminą Jastarnia działa na mocy Uchwały Rady Miasta Wisły z dnia 27 marca 2003r. Nr VIII/46/2003. Współpraca z gminą Jastarnia polega głównie na wymianie młodzieży szkół podstawowych.
Rheinhausen to miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Fryburg, w regionie Südlicher Oberrhein, w powiecie Emmendingen, wchodzi w skład związku gmin Kenzingen-Herbolzheim. Znajduje się nad rzeką Ren, tuż przy granicy z Francją. To zielone płuca północnej części regionu Bryzgowia – jest tutaj wiele rezerwatów przyrody, należących do największych i najpiękniejszych na południu Niemiec. Wzdłuż Renu ciągnie się rezerwat przyrody Taubergiessen, posiadający dużą różnorodność gatunkową roślin i zwierząt. To miejsce, które przyciąga wielu turystów z uwagi na pięknie położone drogi rowerowe i szlaki piesze. Z kolei rezerwat przyrody Elzwiesen chroni krajobrazy łąk i rozciąga się wzdłuż rzeki Elz. Zapewnia schronienie 200 różnym gatunkom ptaków. Trzy razy w roku podczas nawadniania łąk w rezerwacie można zobaczyć dużą ilość bocianów, stąd łąki Elz są często nazywane Łąkami Bocianów.
Rheinhausen posiada dobrze rozwiniętą infrastrukturę. W tym 3,5-tysięcznym miasteczku są dwa przedszkola, szkoła podstawowa i szkoła główna. Aktywnie działa ponad 20 stowarzyszeń. Dzięki dobremu położeniu – blisko autostrady i linii kolejowej, Rheinhausen to miejsce przyciągające podmioty gospodarcze.
Z uwagi na żyzne, lessowe gleby, tereny obecnego Rheinhausen zostały zasiedlone już około 7000 lat temu. Składające się na gminę miejscowości Niederhausen i Oberhausen powstały około VI-VII wieku naszej ery. Pierwsze wzmianki o Niederhausen pochodzą z 861 roku. Aż do XIX wieku, do regulacji rzek Ren i Elz tereny te były regularnie zalewanie przez katastrofalne powodzie. Po przebudowie rzek sytuacja znacząco się poprawiła, jednak skutkiem ubocznym było doprowadzenie do upadku rybołówstwa i żeglugi na Renie. Gmina Rheinhausen została utworzona w dniu 1 maja 1972 przez połączenie dwóch społeczności Niederhausen i Oberhausen.
Współpracę reguluje Uchwała Rady Miasta Wisły z dnia 20 października 2006r. Nr LI/447/2006 o nawiązaniu współpracy partnerskiej pomiędzy miastem Rheinhausen z Niemiec a miastem Wisła. Nieoficjalna współpraca z gminą Rheinhausen trwała już od roku 2000.
Bully-les-Mines to miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nord-Pas-de-Calais, w departamencie Pas-de-Calais. Gminę zamieszkuje około 12,5 tysiąca osób. Jest stolicą kantonu w dzielnicy Lens. Nazwa gminy - Bully zmieniała się na przestrzeni wieków - od Bulgi w 1135 r. poprzez Builly-lez-Grenay w 1511 roku, aż po Bully-les-Mines w 1925 r. Nazwa "Bully" pochodzi z języka gaelickiego. Natomiast "les-Mines" wskazuje na znaczenie górnictwa dla gminy i regionu. Stacja kolejowa zachowała jednak starszą nazwę Bully-Grenay, co często budzi konsternację turystów.
Region został zasiedlony w czasach prehistorycznych, brak jednak na to dowodów w miejscowości. Najstarszym skarbem znalezionym w Bully jest celtycka bransoletka. W VI wieku naszej ery Bully znalazło się pod wpływem biskupa Cambrai-Arrasa. Od 1862 do 1191 roku gmina znajdowała się pod panowaniem grabiów Flandrii. Później przeszła w ręce francuskiej korony, następnie Burgundii, Hiszpanii i powrócił do Francji na mocy pokoju pirenejskiego w 1659 roku. Z powodu bliskości trzech twierdz wojskowych - Arras, Bethune i Lens Bully-les-Mines często znajdowało się na trasie przemarszu wojsk, co powodowało ogromne zniszczenia. Z powodu klęsk wojennych, pożarów oraz epidemii chorób i głodu region był tak biedny, że w XVI i XVII wieku nie pobierano podatków od jego mieszkańców. Z czasem Bully-les-Mines rozwinęło się dzięki działalności górniczej w regionie. W mieście Bully-Les-Mines jest bardzo dużo mieszkańców pochodzenia polskiego, potomków polskich górników pracujących w kopalniach węgla kamiennego w Lens.
Współpracę reguluje Uchwała Rady Miasta z dnia 27 maja 2004r. w sprawie nawiązania współpracy partnerskiej pomiędzy miastem Bully-Les-Mines we Francji a miastem Wisła.
Čoka to miasto i gmina w rejonie Północny Banat w okręgu Wojwodina (Prowincja Autonomiczna Wojwodiny) w Serbii. Miasto liczy ponad 4 tysiące mieszkańców, natomiast gmina ma ok. 11 000 mieszkańców.
Pierwsze wzianki o Čoka pochodzą z 1247 roku, kiedy miejscowość była częścią feudalnej kadencji o wielu właścicielach. Później osada została opuszczona z powodu częstych najazdów pod koniec XIII wieku, a następnie przebudowana w XIV wieku. W 1552 roku znalazła się pod administracją Państwa Osmańskiego. W pierwszej połowie XVIII wieku władzę przejęli Habsburgowie. Z czasem te praktycznie niezamieszkałe tereny zyskały nową ludność pochodzenia węgierskiego, słowackiego, a także polskiego. Współpraca Wisły z gminą Čoka rozpoczęła się na bazie kontaktów z mieszkańcami wsi Ostojicevo, którzy swoje korzenie wywodzą z Wisły. W latach 1850-1918 wielu wiślan wyemigrowało za chlebem właśnie do dzisiejszej Serbii, gdzie ważono saletrę. Praca przy ważeniu saletry była w owych czasach bardzo opłacalnym zajęciem. W 1918 roku miejscowość weszła w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców (w 1929 roku przemianowane na Jugosławię, w 2003 roku na Serbię i Czarnogórę, a od 2006 roku Serbię).
Współpraca z Wisła na mocy Uchwały Rady Miasta z dnia 25 października 2007r. Nr XIII/161/2007. w sprawie nawiązania współpracy partnerskiej pomiędzy gmina Čoka w Serbii a miastem Wisła. 28 lutego, podczas posiedzenia Rady Miasta doszło do podpisania umowy o partnerstwie pomiędzy miastem Wisłą a gminą Čoka z Serbii. W imieniu Wisły umowę podpisał burmistrz Andrzej Molin, stronę Serbii reprezentował przewodniczący gminy Čoka – Predrag Mijić. Podczas podpisywania umowy obecny był również sołtys Ostojićeva – Emil Poljak reprezentujący społeczność potomków wiślan licznie zamieszkujących wieś Ostojićevo.
Miasto w Czechach w kraju morawsko-śląskim. Leży w regionie Śląska Cieszyńskiego, na tzw. Zaolziu, kilka kilometrów od granicy z Polską i jest najbardziej wysuniętym na wschód miastem w Czechach. Liczy ok 5,5 tysiąca mieszkańców, a prawa miejskie uzyskało w 1532 roku.
Pierwsza wzmianka o Jabłonkowie pochodzi z roku 1435 (akt erekcyjny gminy Nawsie). Miasto zostało założone w typowym układzie kolonizacyjnym, z centralnie położonym prostokątnym rynkiem (obecnie Rynek Mariacki – czes.: Mariánské náměstí), otoczonym dość regularną siatką ulic. Nieopodal rynku postawiony został również nowy kościół. Położenie miasta u stóp Przełęczy Jabłonkowskiej sprzyjało jego rozwojowi. Przez przełęcz, a następnie doliną Olzy prowadził bowiem szlak handlowy z Węgier, przez Cieszyn, Frysztat i Bogumin do Wrocławia, od znacznych ilości przewożonej nim miedzi zwany „miedzianym”. Dzięki niemu Jabłonków rozwinął się jako lokalne centrum handlowe i rzemieślnicze. Oprócz handlu, zwłaszcza po wprowadzeniu przez Habsburgów w połowie XVII w. wysokich ceł (komora celna była m.in. w Jabłonkowie), rozwijało się rzemiosło, głównie tkactwo. Za potokiem Łomna, na północ od centrum Jabłonkowa, powstała wówczas osada tkaczy Biała (zwana inaczej Biała Książęca, Zamkowa lub Jabłonkowska), która przyłączona została do Jabłonkowa w XIX wieku. Poza tkactwem, w Jabłonkowie rozwijało się także sukiennictwo i garncarstwo. W I połowie XIX w. wielu jabłonkowian trudniło się też wyrobem saletry potasowej do produkcji prochu (w miejscowej gwarze: sanytru), Przez cały ten czas byli jednocześnie rolnikami, hodowali zwłaszcza dużo bydła rogatego. Po podziale Księstwa Cieszyńskiego w 1920 roku Jabłonków znalazł się w granicach Czechosłowacji, mimo iż miasto w zdecydowanej większości zamieszkiwała ludność polska. W październiku 1938 roku Jabłonków wraz z resztą Zaolzia zajęły wojska polskie, a miasto zostało włączone do utworzonego powiatu cieszyńskiego zachodniego. 1 września 1939 roku Jabłonków był jednym z pierwszych miast zaatakowanych przez hitlerowskie wojska niemieckie; sztab generalny w Warszawie już o godz. 5:45 otrzymał meldunek o napaści. Po zajęciu Polski we wrześniu 1939 r. przez wojska niemieckie, miasto znalazło się w granicach III Rzeszy i zostało włączone do okręgu cieszyńskiego (niem. Landkreis Teschen). 2 maja 1945 roku Jabłonków został zajęty przez Armię Czerwoną. Po 1945 roku miasto ponownie włączono do Czechosłowacji. Jabłonków rozwinął się jako miejscowość turystyczna oraz ośrodek przemysłu drzewnego. Decyzją władz czechosłowackich do Jabłonkowa z czasem dołączano okoliczne wsie: w latach 1960-1994 dzielnicą Jabłonkowa było Nawsie, w latach 1975-1990 bardziej oddalone miejscowości Łomna Górna i Dolna, Boconowice, Piosek i Bukowiec, zaś w latach 1980-1990 – Gródek. Po referendum w 2000 roku, jako ostatnia od Jabłonkowa odłączyła się Pioseczna. Po podziale Czechosłowacji w 1993 roku, Jabłonków znalazł się w pobliżu nowej czesko-słowackiej granicy (przejście w Mostach koło Jabłonkowa). Stał się też najdalej na wschód wysuniętym miastem w Czechach.
Współpraca władz Wisły i Jabłonkowa trwała już od wielu lat. Obie gminy zrealizowały wspólnie wiele projektów transgranicznych, pozyskując środki europejskie. Współpraca została sformalizowana na mocy Uchwały nr II/39/2018 Rady Miasta Wisła z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie nawiązania współpracy partnerskiej z Miastem Jabłonków (CZ). Umowę partnerską podpisano 20 stycznia 2019 roku podczas Koncertu Noworocznego w Wiśle. Sygnowali ją burmistrz Wisły Tomasz Bujok i starosta Jabłonkowa Jiří Hamrozi.
Miasto powiatowe Rużomberk (RUŽOMBEROK) położone jest na wschodnich zboczach Fatry Wielkiej oraz na północno-zachodnich zboczach Tatr Niskich. Nieopodal południowo-zachodnich zboczy Gór Choczańskich (Chočské vrchy), gdzie tworzy niepowtarzalną panoramę miasta z trzech stron otoczonego górami i tylko z jednej, wschodniej strony, otwartego na Kotlinę Liptowską.
Rużomberk (27 043 mieszkańców) jest dziś centrum Liptowa Dolnego, który tworzy najbardziej na zachód wysuniętą część Kotliny Liptowskiej. Jest najważniejszym ośrodkiem przemysłu papierniczego na Słowacji i jednym z najważniejszych słowackich ośrodków ruchu turystycznego.
Położenie na skrzyżowaniu starego szlaku handlowego prowadzącego z środkowo-słowackich miast górniczych do Polski oraz szlaku poważskiego z miasta Košice przez Spisz do miasta Žilina a stamtąd na Śląsk, przesądził o jego gospodarczym i kulturalnym rozwoju.
Współpraca z miastem Ružomberok odbywa się na mocy Uchwały Rady Miasta Wisły z dnia 7 czerwca 2023 r. Nr LVIII/897/2023 w sprawie nawiązania współpracy z miastem Ružomberok na Słowacji.
